Daar ben ik ( stembevrijding, verlangen, betekenis bij dementie )
Daar ben ik
[ Liesbeth Kloppenburg ] Ik koester een verlangen. Dit verlangen is naar boven gekomen sinds ik twee jaar geleden de opleiding tot stembevrijder met als titel “Ode an die Freude” volg. Een treffende naam, want wat komt er een vreugde vrij wanneer ik mijn verlangens kan voelen en zelfs iets met die verlangens durf te doen. Wat is mijn verlangen dan? Ik wil contact hebben en ik wil zo graag dat mensen met dementie ook contact hebben. Met de ander, met zichzelf. Zou stembevrijding daar een rol in kunnen spelen? Ja, dat kan!
Waar het in stembevrijding over gaat, is contact maken met jouw verlangen, hoop, angst, vreugde, verdriet. Wanneer je daar verbinding mee maakt, kom je bij liefde, eigenwaarde, bezieling, aanwezigheid, vertrouwen, mededogen uit. Dan maak je eigenlijk contact met jouw innerlijke krachtbronnen, want dat zijn ze! En deze kun je uiten via jouw stem.
Ik heb gezongen met mensen met dementie. Het zingen opent. Ze komen naar buiten. Onlangs heb ik een orkest na gedaan en de man met dementie ging steeds enthousiaster mee doen. Zijn muziekinstrument welke de tuba bleek te zijn, kreeg de overhand. Daar zag ik een twinkeling! En die twinkeling, die stralende blik; die herken ik. Die blik van “daar ben ik”. In dat moment is er contact, contact met zichzelf en met mij.
Trilling is het langst wat blijft bestaan bij mensen met dementie. Dit is een en al trilling: een orkest laten leven via onze stemmen, dat is super trilling!
Deze man bleef nog een lange tijd tikken met zijn voet, terwijl zijn blik al weer af was gegleden naar het schemergebied of “het grensland”, zoals Eva Smit zo mooi verwoordt in haar boek “Het Belevingsconcert”. Toch leek daar inwendig nog iets na te trillen, binnen in hem zelf. Wie weet is dat contact?
Zo’n ontmoeting is goud waard. En iedereen zou zo contact moeten kunnen maken. Dat verlang ik zo sterk!
Het stil laten worden, open staan voor het moment, kijken, voelen en durven. Volg je ingeving en laat je leiden. Zoals in die ontmoeting met de man van de tuba. Er gebeurde daar iets heel wezenlijks. Ik zag hem, hij zag mij: daar was ons moment. Vreugde!Los van dementie of wat dan ook! En na dit moment, is dat contact vervlogen, maar het navoelen in ons beide niet. Hij heeft zijn ervaring, hij heeft iets gevoeld. En ik heb mijn ervaring, ik heb iets gevoeld.
Dit is wat stembevrijding bij ons kan doen. Ook bij ons met dementie. Uit een moment van stilte, ogenschijnlijk uit het niets, komt wat er mag komen op dat moment. Dat is vreugdevol!
Liesbeth Kloppenburg: Stembevrijding en coaching
