Goddelijk nat

De Westerhaven wordt steeds leuker, ik krijg elke verandering mee omdat het mijn fietsroute huiswaarts betreft. Ik zie er ook aan af hoe de economie uit haar lange stroperige dal trekt. Bewust leuke winkels met een hart, rijzen op langs mijn tocht naar huis. Al deze nieuwe winkels lijken afgesproken te hebben dat ze zoveel mogelijk glaspui met maximale inkijk, als voorgevel nemen. Uitkijken dat ik mijn nek niet verrek of onder een te manifeste stadsbus verdwijn. Nadat ik bij de verpakkingloze winkel, tuinbonen enzo geshopt heb, steek ik over naar De Roemer, de winkel van Jurjen Smeenk. Hij bevestigt de mij gespotte metamorfose en zegt dat het de leukste winkelstraat van Groningen wordt. De bussen gaan er binnenkort zelfs in de ban, vertelt hij. Daar ben ik verre van rouwig om, teveel gevaarte voor deze smalle en druk befietste straat met mijn favo-terras op de hoek van de A-brug!

​

Ik vraag Jurjen naar zijn biologische assortiment en ja dat heeft ie. Het merk en de controle wordt duur betaald, onder de €8,- lukt een flesje goddelijk nat niet. Hij suggereert dat er meer kosjere wijn is van kleine boeren voor wie zo'n biostempel te duur is, die echter met minstens zoveel hart voor druifrank produceren. Jurjen heeft het zelf met eigen ogen aanschouwd, beproeft en weet wat hij inkoopt. Als ik zeg dat ik dat nog veel leuker vind, lichten zijn toch al vriendelijke ogen op en steekt hij helemaal van wal. Vol vuur vertelt hij over de geschiedenis van een aantal wijnen en ik kies uit zijn mooie pure waar een paar om te proberen. Hij is blij dat ik het lef heb om hem te vertrouwen. Nee ik hoef geen plastic draagdingetje, mijn fietstas volstaat. 'Oh ja natuurlijk, bewust Groningen' lacht hij.

En een uur later zit ik genietend aan een witte Noord-Spanjaard te nippen in de zon. Het Spaanse leven achter de Friesestraatweg te Grunn. Wie dut mij wat vandage.

Hillie