Het gevoel van spullen
Een gegeven cadeau kan je behoorlijk in de weg zitten en wordt nooit een vaste plek toegekend.
Als je iemand iets cadeau doet, heb je daar vaak onbewust een bedoeling mee, er iets over bedacht of een verwachting van het geven zelf. Er moet iets voor terug komen. Zo gaf ik laatst een bos bloemen cadeau en zag ze een week later nog in folie in een emmer staan. Daar vond ik wel wat van en vroeg me af of ik er een opmerking over zou maken of het zou laten. Meerder dagen achter elkaar zag ik het of dacht eraan. Ik vind er iets van. Wat heeft mij dat te vertellen? Waarom moet ik er iets mee, van wie en dan…?
Als je iets kado geeft is het vaak niet belangeloos en heb je er een wens mee. Misschien alleen wel om de ander een plezier te doen met iets waarvan jij hebt besloten dat de ander er iets aan heeft. En dan wil je er graag iets positiefs over terug krijgen toch?
Ook bij mij in huis staan spullen die geen vaste plek hebben of op een plek staan die me steeds herinneren aan de gever of het moment van geven en geeft me een onprettig gevoel. Maar wegdoen… nee dat kan niet, mag niet, moet nooit. Is het van je oma, een ex-partner, een kennis die je niet echt meer leuk vind? Is het gekregene in jouw ogen een aartslelijk ding, of totaal niet je smaak. Wat is de boodschap van dingen in je huis, wat hebben ze te vertellen? En ook wat is de meerwaarde, dierbare herinnering of de beste plek van dit voorwerp?
Het zou zo leuk zijn als je spullen met je konden praten. En de grap is, dat kan ook! Jij kunt ‘gewoon’ een gesprek aangaan met elk voorwerp in je huis. Je kunt uitzoeken wat de rol is van elk ding, welke plaats passender is of wat nodig is. Ik ga het zelf ook maar weer eens in gesprek.
Ik ga rustig zitten en pak een doosje in mijn handen, dat al van plank naar plank is verhuisd. Rustig ademend word ik steeds stiller in mezelf. Terwijl ik me meer en meer kan verbinden met het doosje, komen er beelden en woorden in me op. Herinneringen aan een vakantie waarin ik jaren jonger ben, in een ander huis woonde en vol enthousiasme, wensen en dromen dit doosje kocht.
Het doosje heeft zijn dienst bewezen, bij mij in mijn andere huis in een andere tijd. Het past niet meer bij mijn huidige wensen en dromen, het is tijd om los te laten en door te geven. Ook al is het in het klein, het geeft rust dat ik het nu zo kan voelen en niet langer een plek moet zoeken voor dit doosje.
Ik bedank het doosje en kijk met een prettig, rustig gevoel naar de lege plek die zojuist is ontstaan en waar weer ruimte is voor nieuwe dromen en wensen, of misschien zelfs wel voor een nieuw doosje, die weer past bij mijn nieuwe nu.
Waar het om gaat is dat we de tijd nemen om ons te verdiepen in de verzamelde gekochte of gekregen spullen om ons heen. Elk voorwerp in je huis neemt ruimte in en voegt iets toe. Dat hoeft niet perse prettig te zijn. Wanneer je echter in harmonie in je eigen woonruimte wilt vertoeven is het fijn om spullen om je heen te hebben waar je blij van wordt en die iets toevoegen aan je huidige leven. Niemand kan voor jou beslissen wat er wel of niet in je huis past. Dat kan alleen jij zelf. Ik zou zeggen, pak dat vaasje, schilderij of die theemuts, zie je ooit hebt neergezet en bekijk het eens vanuit het perspectief van het voorwerp. Staat het daar nog wel goed? Passen jullie nog wel bij elkaar? Ga op reis in je eigen huis en ontdek de stem van je spullen.
En als je dan toch afscheid van elkaar neemt, vergeet het dan niet te bedanken voor zijn diensten, want wat het je ook gebracht heeft, het was er wel voor je.
Manon Ossentjuk
